یادداشت سردبیر / درباره نیکوکاری یک ملت؛
محمدرضا قربانی : روایت است که فرد متمکنی به شیخ انصاری – آن عالم بزرگ شیعه در قرن 13 قمری- پولی داد تا برای خود منزلی اختیار کند یا بسازد. شیخ اما با آن پول در شهر نجف مسجدی بنا نهاد که امروزه به مسجد ترک معروف است. حدود دو قرن از آن زمان می گذرد ولی همچنان آن مسجد محل درس و بحث و تربیت علاقمندان به اهل بیت (ع) است. شیخ انصاری در سال 1281 قمری درگذشت و در مقابل حرم امام علی (ع) مدفون است. از وی علاوه بر تدریس کتب بزرگی چون مکاتب و رسائل که هنوز در حوزه های علمیه از جمله منابع درسی به شمار می آی؛آن مسجد نیز که به همت وی بناشد، به یادگار باقی مانده است.
تاریخ انتشار :۱۳۹۴ چهارشنبه ۴ آذر ساعت 00:00
تعداد بازدید : ۱۶۱۱
حکایت مدارسی نیز که از سوی خیرین نیک اندیش ساخته می شود، مشابه اقدام شیخ انصاری است. به لحاظ فردی برای بانی آن عاقبت بخیری می آورد و برای جامعه ابزار رشد و پیشرفت می شود.
مردم کشور ما اغلب مردمانی دیندار هستند و مبانی شرعی در سبک زندگی آنان نقش بسزایی دارد. به لحاظ فرهنگی نیز ایران اسلامی بهره مند از فرهنگی عمیق و ریشه دار است.
صاحبنظری در عرصه تعلیم و تربیت می گفت از حدود 120 سال پیش که مدرسه به شکل نوین جایگزین نظام سنتی و قدیمی آموزشی در کشور ما شد تا امروز حدود 40 درصد مدارس را مردم ساخته اند و در اداره آن نقش داشته اند؛ یعنی از 100 درصد مدارس طی بیش از یک قرن اخیر 40 درصد را مردم و 60 درصد را دولت ها ساخته اند. این موضوع بیانگر آن است که خاستگاه عمل خیر در جامعه ایرانی بدنه اجتماعی است و از دوام و استحکام و ثبات لازم برخوردار است. طی سال های بعد از پیروزی انقلاب البته این روند تسریع شده است و پس از شکل گیری نهاد جامعه خیرین مدرسه ساز کشور توجهات عمومی به این عرصه بیشتر و دستاوردهای حاصل از آن پرشمارتر بوده است. ساخت بیش از 20 درصد فضاهای آموزشی به همت خیرین در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی شاهدی بر این مدعاست.
به عبارت دیگر این سرمایه اجتماعی به مثابه"میراث ملی نیکوکاری" برای ملت بزرگ ایران اسلامی است ؛ میراثی که باید حفظ شود.
مدیر عامل مجمع خیرین مدرسه ساز شهر تهران