احترام حشمتیان بانوی مدرسه ساز شهر تهران از ازآن دسته خواهرهای مهربانی است که بعد از فوت برادرش تصمیم گرفت که به یاد او مدرسه ای بسازد تا یاد و نامش زنده و جاودان بماند.
احترام حشمتیان بانوی مدرسه ساز شهر تهران در خصوص انگیزه اش از انجام کار خیر مدرسه سازی گفت: برادرم معلولیت جسمی داشت و بسیار عاشق آموزش و پروش و درس بود. زمانی که فوت کرد، تصمیم گرفتم ارثی که از خانه کوچک برادرم به من می رسید را در راه خیر مدرسه سازی هزینه کنم. مدرسه سازی بهترین کار خیری بود که انتخاب کردم چرا که هم برادر مرحومم خیلی به آن علاقه داشت و هم اثرات این کار خیر به عنوان باقیات و صالحات برای برادرم باقی می ماند و نامش را جاودان می کرد.
اثرات کار خیر واقعا ماندگار می ماند و از بین نمی رود
حشمتیان در ادامه گفت: مدرسه سازی کار خیلی خوبی است چرا که در حوزه آموزش است. خیلی خوب است که هر کس به اندازه وسعش در کار خیر مدرسه سازی مشارکت کند. این بانوی نیک اندیش در ادامه به اثرات انجام کار خیر اشاره کرد و گفت: انجام کار نیک، خیلی حس خوبی به آدم دست میدهد. اثرات کار خیر واقعا ماندگار می ماند و از بین نمی رود. زمانی که شخصی به ساخت یک مدرسه کمک می کند در حقیقت به بچه هایی که وضعیت مالی خوبی ندارند این امکان داده می شود که بتوانند در مدرسه دولتی و با امکانات کافی و استاندارد ادامه تحصیل دهند و به درجات بالا برسند.
بعد از انجام کار خیر وجدانم راحت است
من همیشه به دوستانم و به کسانی که اطلاع ندارند توصیه می کنم که اندک چیزی که دارند در کار خیر مدرسه سازی بگذارند چرا که از انجام کار خیرمدرسه سازی حس و حال خیلی خوبی به من دست داد. وقتی دیدم بچه ها خوشحالند و توانستند در یک محیط خوب درس بخوانند و بازی کنند خیلی خوشحال شدم. دوست داشتم که در توانم بود و بیشتر از این کمک می کردم. من همیشه اعتقاد دارم که اثرات کارهایی که هر شخص انجام می دهد به خود آدم برمی گردد. احترام حشمتیان در پایان گفت: با این کمک کم توانستم حداقل خودم را سبک کنم مسئولیتم را راحت کنم.برایم همین قدر کافی است که من یک وجدان راحت دارم.
فاطمه ناگهی